v. intr. cf. diskarp-
(1) (en plt d'un tonneau, etc.) Dont les douves se disjoignent sous l'effet de la sécheresse.
●(1941) SAV 20/20. (Gwezeg) Skarpañ An hevelep talvoudegez ha skarboda en deus ar ger-mañ. ●(1960) PETO 64. ne vez implijet ar ger-se nemet pa gomze eus fustailhou, bailhou, barrikennou. «Skarpa 'ray ar varrikenn dindan an heol».
(2) =
●(1869) FHB 243/271a. en eur glevout ar gaos-se em eus santet va bleo o scarpa var ma fenn.