m. (minéralogie) Schiste.
●(1876) TDE.BF 570a. Skletr. Ce mot se dit des ardoises : mean skeltr ; pl. mein skeltr. Voy[ez] sleñt.
●(1927) GERI.Ern 548. Skeltr col[lectif] ardoises, Ouess[ant], -enn. ●(1963) EGRH II 181-182. skiltr m. schiste (mein a dorr e tammoù bihan – Distaget e vez skilt. Tr[oude] a ro skeltr, Ern[ault] ivez evit Eusa. Lennet em eus skiltr en ur pennad e F. ha B. gant M. Thomas, bet maer Plougastell. – Unan eus ar gerioù anavezetañ eo e Plougastell ha Loperc'hed, rak an douar-skilt(r) a zo eus ar gwellañ evit ar sivi. ●(1995) PTEZ 122-123. (Plougastell-Daoulaz) Skilt : tuffaut, schiste. Douar skilt : terrain caillouteux, avec de petites pierres friables (schisteux).