adj.
(1) Plat, sans profondeur.
●(1907) VBFV.bf 69b. sklat, adj., tr. «plat, qui n'a guère de profondeur.» ●(1921) GRSA i. ul lestr, ledan un tammig ha sklat. ●(1942) DHKN 99. dél sklat ha bokedeu guen er skudel-deur.
(2) sens fig. Plat, sans intérêt.
●(1931) DIHU 245/356. Ha sklat é er skrid, deustou dehon bout bet skriùet é guerzeu. Sklat èl en daul ; sklat èl leuren en ti ; sklatoh mar bé tu.