f. –où
I.
A.
(1) Ornière.
●(1787) PT v. Abèn èr scleigezant dré boull ha dré scossèl. ●(1790) MG 372. me uél é couéhein ag ur scossèll én un aral. ●(1790) Ismar 193. Hilleih e gouéh én ur scossèl-aral.
●(1838) OVD 210. dihoal doh ur scossel aral. ●215. dihue scossel dangerus. ●(1849) LLB 1402. er skoseleu don. ●(1854) PSA II 201. carguet a rehir, a scocelleu.
●(1907) VBFV.bf 70a. skosel, f. pl. leu, tr. «ornière ; creux d'une route.» ●(1912) BUEV 35. er vanbocherion é strebautein doh er skoselleu. ●(1931) VALL 518a. Ornière, tr. «skosell (et aspérité de la route T[regor]) f.» ●(1934) BRUS 279. Une ornière, tr. «ur skosel-gar.»
(2) Secousse, cahot.
●(c.1718) CHal.ms i. esbranlement agitation, tr. «secoussen, hoross', scocelleu.»
●(1907) VBFV.bf 70a. skosel, f. pl. leu, tr. «secousse ; cahot.»
(3) Écueil.
●(17--) VO 8. Chetu eid er youantiss scosselleu malheurus. ●32. bout-ç'ou paud a scosselleu de drezein. ●33-34. rac en nemb e hanàu ur scossel, e zou él léh de zihoal doh-t'hi. ●35. é trezér er scosselleu e gavér ar en hend d'Inis er vertu.
(4) Dre boull ha dre skosell : par monts et par vaux.
●(1787) PT v. Abèn èr scleigezant dré boull ha dré scossèl.
B. (en plt de la mer) Creux.
●(1902) LZBg Mae 108. houlenneu kriù (...) en aùél é huéhein ag er gévred e ra d'emb skoselleu blaoahus.
II. sens fig.
(1) Écueil de la vie.
●(1787) BI 256. dihoal doh er scoselleu dangeruss ag enn oaid fragil-zè.
●(1907) BSPD I 209. hemb hañni eit hi dihoal doh skoselleu er bed. ●224. Gout e hré er skoselleu e gavér ér bed, é kreiz en inourieu.
(2) Obstacle.
●(1907) BSPD I 262. Én drespet d'er skoselleu lakeit ar é hent, ne gollé ket konfians.
(3) =
●(1856) GRD 112. dihue scozel dangerus e hum gav én danné : er moyandeu d'où gounit hag en implé e hrér a nehai.