f. Écume.
●(1732) GReg 321b. Écume, tr. «Van[netois] scumeñ.»
●(1818) HJC 191. ma hroulai enn i scumon. ●(1849) LLB 501-502. en houlen (…) é turul é chumen. ●1233. Goleit a huiz, a beudr, a hoed hag a chumen.
●(1904) DBFV 39b. chumen, skumen, f. pl. –nneu, tr. «de l'écume.» ●(1913) AVIE 159. Rudellat e hra get chumen én é veg.
►[au plur. après un art. ind.]
●(1907) BSPD I 172. mes Guilham e goéhas a adhueh, er chumenneu én é veg.