m. & adj. –ion
(1) M. Penseur.
●(1732) GReg 875b. Songeur, qui fait des songes, tr. «Soñgèr. p. soñgéryen. Van[netois] soñjour. p. yon, yan.»
●(1869) FHB 211/11a. Sonjerien-gaer, uvreerien.
●(1904) DBFV 38b. chonjér, m. pl. –jerion, tr. «celui qui est pensif.» ●(1939) RIBA 167. de graùein é ben ha d'er plegein ar é vruch èl ur chonjour.
(2) Adj. Pensif.
●(1908) NIKO 15. Deit é de vout beunek, chonjér, mut. ●(1921) GRSA 223. doh er guélet chonjour.