adj.
(1) Qui a la tête baissée.
●(1633) Nom 269b. Cernuus : qui tient la teste enclinée vers terre : vnan á delch ez pen anclinet en trese an douar, vn den souchet.
(2) Dissimulé, caché.
●(1855) MAV 53. eul laer a oa souchet dindan he gwele. ●(1889) SFA 260. he zaouarn a zalc'he chouchet dirak an dud.
●(1911) SKRS II 192. he vestr a ra skouarn vouzar hag a jom souchet dindan he zillad vele.
(3) sens fig. Sournois, dissimulé.
●(1911) BUAZperrot 91. ne oa Jenovefa nemed eur vaouez chouchet. ●339. eur gaouiad hag eur chouchet a zen. ●393. an dud chouchet. ●(1923) FHAB Meurzh 104. an dud a vez alïes chouchetoc'h ha fallakroc'h eget ar c'hizier. ●(1931) VALL 705a. Sournois, tr. «souchet.»
►[empl. comme subst.] Ober e souchet : cacher son jeu.
●(1909) FHAB Meurzh 69. diouz an dud m'ema en o zouez, e raio e jouchet da douelli gwelloc'h anezo. ●(1911) BUAZperrot 675. A bouez ober o chouchet e c'helljont kaout digemer e kastel Beuzit.