adj.
I. Attr./Épith.
(1) (en plt de qqn) Intelligent.
●(1869) SAG 165. e tremenont a-vras kement den speredeg a zo bet hag a vezo biken.
●(1907) FHAB Du 269. Ra zeuio pennou an anevalet da greski ha da voeda evel penn an den ha setu an aneval ken speredek hag an den. ●(1911) BUAZperrot 722. Sentus, speredek ha poellet mat evel ma 'z oa. ●(1923) KNOL 259. Herve 'oa speredek evel eun arc'heal.
(2) (en plt d'un livre, etc.) Intelligent.
●(1854) MMM 119. un heuriou superb leun a draou speredec.
II. Adv. Intelligement.
●(1878) EKG II 174. Per hag he amezeiein (…) a gounte pep hini e stropad, pep hini he farz, speredeka ma c'helle.
III. Speredek evel un arc'hael : voir arc'hael.