v.
I. V. tr. d.
(1) Purger.
●(1732) GReg 766a. Purger, ôter les mauvaises humeurs d'un corps, tr. «Spurgea. pr. spurget.»
●(1847) MDM 240. Mad eo spurja eun nebeud an hini klan. ●(1872) ROU 97b. Purger, tr. «Surja.»
●(1914) FHAB Eost 237. spurji anezan. ●(1922) FHAB Mae 147. e vezont bet gwadet pe spurjet, war e c'hourc'hemenn. ●148. spurji anezan a vezo red ken alies gwech ma 'z eo bet gwadet. ●(1928) BREI 56/2d. Rei beterabez hebken a zo spurjan kalz re ar chatal.
►absol.
●(1927) FHAB Gouere 145a. Hep paper medesin e c'hellit kaout louzou dre zindan evelse da spurji.
(2) sens fig. Expurger.
●(1867) BUE 34. Evel-se eo e spurjaz a-grenn Eskopti Treger diouz ann dud a Iliz.
II. V. intr. par ext. Vomir.
●(1977) PBDZ 832. (Douarnenez) ken ar c'hwez anezhañ a ra din spurjiñ, tr. «rien que son odeur me donne la nausée.»
III. V. pron. réfl. En em spurjañ : se purger.
●(1847) MDM 239. en em spurja goude-ze ouc'h-penn eur veach. ●(1890) MOA 416a-b. Purger (...) V. pron., tr. «En em spurja (en em spurzi.).»