m. (marine)
(1) Étai.
●(1904) DBFV 215a. sté, s., tr. «étai (l'A.).» ●(1920) KZVr 365 - 29/02/20. stae, tr. «corde du devant du bateau, pour attacher la voile, Loeiz ar Floc'h.» ●(1925) BILZ 106. Stê, tr. «l'étai. Cordage qui maintient le mât sur l'avant du bateau.» ●107. dalc'h ar stê hag hini an obanchou. ●(1954) VAZA 166. panevet d’an drapelloù o fraoñval hag o tivilhal war bep stae ha delez. ●(1978) BZNZ 31. (Lilia-Plougernev) Hag houmañ ar wern. Hag hemañ ar stae. ●(1979) VSDZ 32. (Douarnenez) Evit derc'hel ar wern oa ar stae, tr. (p. 201) «Pour tenir le mât il y avait un étai.»
(2) Gouel stae : voile d'étai.
●(1744) L'Arm 359b. Sivadiere, tr. «Gouil-stai. m.»
●(1904) DBFV 215a. gouél sté, tr. «civadière (l'A.).» ●(1925) BILZ 110. Amin ar gouel stê. ●112. Hiset ar gouel bras hag ar gouel stê. ●(1978) BZNZ 31. (Lilia-Plougernev) Amañ 'mañ ar gouel-stae.