v.
I. V. intr.
A. (en plt de qqn)
(1) = (?).
●(1933) ALBR 28. Krog eo ar berr-alan warnan ; prest eo da stamboc'ha pa deul ar gordenn-garr e toull an ti-forn.
(2) S'engouer.
●(1896) GMB 649. pet[it] Trég[uier] stañbouc'hañ, stañbouc'hein, tr. «s'engouer.»
●(1907) VBFV.fb 36b. engouer (s'), tr. «stanbohein.»
(3) Stambouc'hañ gant : s'étouffer en mangeant.
●(1939) RIBA 151. hag er oei e stambouhè get er cherraj kerh.
(4) Stambouc'het gant al lart : gras-fondu.
●(1732) GReg 469b. Gras-fondu, cheval gras-fondu, tr. «Marc'h stambouc'het gad al lardt.»
B. (en plt d'aliments) Bourrer, gonfler (l'estomac).
●(1732) GReg 462b. Gonfler, enfler, remplir, tr. «Stambouc'ha. p. stambouc'het.» ●462b. Le millet gonfle, tr. «Ar yod mell a stambouc'h.»
●(1876) TDE.BF 587a. Stambouc'ha, v. n., tr. «Gonfler dans l'estomac, parlant d'un mets.» ●(1896) GMB 649. pet[it] Trég[uier] stañbouc'hañ, stañbouc'hein, tr. «bourrer, en parlant d'un aliment.»
●(1910) EGBT 54. stambouc'hañ, tr. «gonfler, dégoûter.»
II. V. tr. d. =
●(1927) DIHU 191/260. Monet doñnoh ar iéh er vro ! Meit bout e zo kement a dreu de zeskein ér skol ! N'hellér ket kargein muioh ; hemb stambouhein er gèh vugalé vihan… Er brehoneg, studiet e vo arlerh ol en treu aral, mar bé hoar.