adj.
(1) Dégoûté, écœuré.
●(1916) LILH 7 a Veurzh. Stamouzet onn get er hig. ●(1930) DIHU 227/76. El un den stamouzet de bep tra. ●(1932) BRTG 155. beta ken ne oent bet bouneahet ha stamouzet.
(2) par ext. =
●(1938) DIHU 328/156. kén nameit é kleuet konz a vonet elsé édan goard un adjudant, é mant stamouzet !