adj.
(1) (en plt d'un lieu) Obstrué, embouteillé, encombré.
●(1939) MGGD 46. Ken stank e teuas an dud da veza ma rankas Yann chom a-sav, rak stoc'het-krenn e oa ar ru dirazañ. ●(1964) ABRO 69. An digoadenn m'edo enni a oa kelc'hiet ha stoc'het. ●135. Stoc'het eo bet ivez ar riboul a zo en douarenn.
(2) par ext. (en plt de qqn) Qui a la gorge obstruée, encombrée.
●(1938) WDAP 1/23. (Gwezeg, Lennon) Eun den hag a vez stanket pe ar paz gantañ a vez ivez lavaret diwar-e-benn : «Emañ stoc'het» pe «stoc'het eo».