f. –ioù (religion) Étole.
●(1499) Ca 190b. Stol g. estolle cest vestement de prebstre. ●(1612) Cnf 80b. mé a confero deoch, hep douet an stol immortel.
●(1659) SCger 173a. stol, tr. «étolle.» ●(1689) DOctrinal 193. hac ò cifla quen terribl, ma er clevet tro voar tro er quarter, ar Sant à nessas outa, ha taolet ganta é stol var tro é gouzouc. ●(1732) GReg 375a. Étole, terme d'Elise, tr. «Stol. p. stolyou. Van[netois] stol. p. stolëu.»
●(1867) BUE 196. ar rokeden, hag ar stol en ho c'herc'hen. ●(1869) FHB 239/235b. ar gamz en dro d'ho c'horf, ar stol ouz ho c'hostez. ●(1894) BUZmornik 182. ar zant her c'habestaz gant he stol hag hen treinaz betek eur garrek. ●(18--) SBI II 72. Ar grusifi 'n he zorn, ar stol en he gerc'henn, tr. «Le crucifix à la main, l'étole au cou.»
●(1907) KANngalon Gouere 449. he zurpiliz guen hag ar stol. ●(1911) BUAZperrot 295. Ar manipul hag ar stol a zo eur skeuden eus ar chadennou.