adj.
(1) Engoué.
●(1852) MML 199. esa a ra coms, mes stonqet eo. ●(1869) KTB.ms 14 p 239. ann aotro iaouank a oa ken skontet euz ar pez wele, ma na halle ket komz.
●(1974) BAHE 80/31b. Met evit gwir e oa stonket un tamm Dom Erwan hag e skarzhas e c’houg meur a wech evel pa vefe aet un dra bennak a-dreuz.
(2) Bezañ stonket gant : être saisi par.
●(1884) LZBt Meurzh 3. he galon stonket gand ar joa.
●(1903) MBJJ 164. stonket gant an anken.
(3) Bezañ stonket gant =
●(1912) BUAZpermoal 703. a oe stonket gant c'houez ponner ar c'hig rostet a oa el lez-varn.