v.
(1) V. intr. Être suspendu à.
●(1876) TDE.BF 594b. Stribilla, v. a., tr. «ëtre suspensu à.»
(2) V. tr. d. Suspendre, accrocher.
●(1906) BOBL 06 janvier 68/1b. ouz e gostez, evel ebarz ar rujumant, e stribille eur c'hleze voan, hag eur vaz gantan en e zorn, e rea evelse tro an iliz. ●(1907) BOBL 02 novembre 162/3b. Dibennet e oa bet, hag e benn stribillet deuz dor an hini noa lac'het anezan.