m. (alimentation)
I.
(1) Sucre.
●(1499) Ca 54a. Czucr. g. succre. ●Czucr rosat. g. succre rosat. ●(c. 1501) Lv 235/125. sucre gl. succus. ●(1633) Nom 61b. Sal Indus, saccharum : succre : sucr.
●(1659) SCger 114a. sucre, tr. «sucr.» ●(1732) GReg 891a. Sucre, tr. «Sucr. suñcr.» ●(1744) L’Arm 365b. Sucre, tr. «Chucre m.»
●(1904) DBFV 39b. chukr, m., tr. «sucre.» ●(1907) VBFV.bf 73b. sukr (b[as] van[netais] sunk), m., tr. «sucre.» ●(1939) RIBA 64. er sukr hag er hafé.
(2) Maen-sukr : pain de sucre.
●(1732) GReg 891a. Pain de sucre, tr. «Mæn-sucr. p. mæin-sucr.»
II.
(1) Teuziñ ar sukr en e c'henoù : être tout miel.
●(1936) IVGA 46 (Ki) Y. Drezen. O c'houi, pa deuzo ar sukr en ho kenou forogell... ●237. - A oah ! Teuzi 'ra ar sukr en da c'henou (...) pa goazeez eus da istrogell bras. ●(1947) YNHL 29 (Ki) Y. Drezen. Primik eo an hini gozh a-zu-mañ. Mes klevet em eus lavarout, ne deuz ket ar sukr, kennebeut, e genou gwreg ar vilin-vor. ●(1974) SKVT III 85 (Ki) Y. Drezen. Va c'hemener, kennebeut hag an tri all, ne deuze ket ar sukr en e c'henou.
(2) Ne fontje ket un tamm sukr en e revr : il est très fier.
●(1902) CRYP VI 53 (T). Vontche ket eun tam suk ‘n i rer, tr. E. Ernault «un morceau de sucre ne fondrait pas dans son derrière, il est très fier, Trég[or].»
(3) Ober e veg sukret : tenir des propos douceureux.
●(1877) FHB (3e série) 25/206a (L) *Torr-e-Benn. Grit ho pek sucret kement ha ma kerrot, morse ken nebeut ne reoc'h d'in caret Gambetta.
(4) Mont e sac'had eskern d'ober sukr d'an Normandi : voir eskern.