m.
I. M.
(1) (en plt de qqn) =
●(1915) KZVr 132 - 12/09/15. Tarin, tr. «type, en bonne part.» ●Setu eun tarin, avat ! Loeiz ar Floc'h. ●(1954) VAZA 29. Ho mab bihan, Soaz Sapeur, emezañ en eur zistouvañ ur voutailhad win, a vo un tarin disul o vont d'an oferenn-bred gant e voutonoù cherompi.
(2) (en plt de qqc.) Belle pièce, fameuse pièce.
●(1919) BUBR 4/105. eun obuz (…) rak hennez a oa eun tarin ! Eun 305 pe ouspenn.
II. [empl. comme adj.]
A.
(1) =
●(1907) FHAB Gouere 133. an tarin-ze a Stephan.
(2) Un tarin a goublad : un beau couple.
●(1977) DAHG 97. ha fidambie, un tarin a goublad e oa.
B. Un tarin a baotr.
(1) Bel homme.
●(1970) BHAF 99. eur paotr yaouank hanvet Eginhard, eun tarin a baotr, gand eun dremm ken skeduz hag hini ar briñsez, eun den sioul, seven, a blije kalz d'e vestr.
(2) Homme revêche.
●(1923) FHAB Kerzu 456. Eun tarin a bôtr out, Fransez ! Sur, dichek e teuont ganez ! Kenavo eur wech all, mar 'n em welomp c'hoaz !