f.
I. Obscurité.
●(1499) Ca 194b. Teffoalligen. g. obscurte. ●(1621) Mc 104. an nos, an teualigen. ●(1633) Nom 222b. Caligo : obscurité, tenebrosité : teualigen.
●(1659) SCger 85a. obscurité, tr. «teualigen.» ●117a. tenebres, tr. «tevaligen.» ●174b. tevaligen, tr. «obscurité.»
●(1847) FVR 152. Me Loeiz c’houezek hanvet, Roue ar c’hallaoued, / Ebarz an dewalijen, pevar miz ’zo dalc’het. ●(1860) BAL 7. na goanv na tevalizen. ●(1877) EKG I 224. e kreiz tevalijenn an noz. ●(1896) GMB 684. pet[it] tréc[orois] tewalijen f.
●(1905) KANngalon Ebrel 372. ar seiz den a zispartiaz an eil diouz egile en denvalijen. ●(1907) FHAB Meurzh/Ebrel 35. Ac'hano e save eun denvalijen hag a vouge sclerijen an heol.
II. sens fig. (religion)
(1) Teñvalijenn ar gaou : l'erreur, le paganisme.
●(1866) FHB 87/273. (1910) FHAB Here 299. an dichans da veza bet ganet e tenvalijen ar gaou. (d'après FHAB Here 1910/299.)
●(1911) BUAZperrot 77. o zenna eus tenvalijen ar gaou. ●168. Hen a oa c'hoaz azezet e tenvalijen ar gaou. ●(1920) AMJV 156. tenna diouz tenvalijen ar gaou hag ar maro eun niver bras a eneou.
(2) Teñvalijenn ar marv : les ténèbres mortelles.
●(1880) SAB 95. tevalizenn ar maro en dro deomp.
(3) Spered an deñvalijenn : surnom du diable.
●(1905) KANngalon Genver 301. Ann Drouk-Spered, Spered ann denvalijenn a rankaz enn anzav.
(4) Priñs an deñvalijenn : le prince des ténèbres, surnom du diable.
●(1835) AMV 59. an drouc-speret, prinç an denvaligen.
(5) Roue an deñvalijenn : surnom du diable.
●(1907) FHAB Meurzh/Ebrel 61. Deut oa heur roue an denvalijen.
(6) Mibion an deñvalijenn : les mécréants.
●(1929) FHAB Ebrel 130. fallagriez mibien an denvalijenn ne deuio birviken a benn da lakaat mibien ar sklerijenn da fallgaloni.