tonigenniñ

v. tr. d.

►absol.

(1) Chantonner.

●(1936) IVGA 17. tonigenni a rae gant e vouez doun. ●(1972) SKVT I 173. tonigenniñ a rae evitañ e-unan.

(2) sens fig. =

●(1925) FHAB Eost 314. an avel a donigenne etouez ar gwez pin.