m. –où
(1) [devant un subst.] péjor. Petit.
●(1911) RIBR 16. E-unan ema en e doullig ti. ●(1924) ZAMA 88. eun toullig ti dare da goueza en e vern. ●(1986) PTGN 69. Met pebez abadenn evid kaoud eun toullig ti-debri !
(2) Culot, dernier-né.
●(1879) ERNsup 168. toullik (pron. toulekh), m., le dernier de la famille, de la couvée, Pléh[édel].
●(1942) VALLsup 51a. Dernier-né, tr. «toullig popul[aire].»
(3) (jeu) C’hoari toullig : jouer aux billes.
●(1985) AMRZ 114. Ar re vihan a hoarïe "toullig" gand o hanetennou. Daou-ha-daou e vezent. Eun toull bihan a veze great e-kichenn eur voger. Daou baz dioutañ e veze laket eur ganetenn da ruill gand ar c'hoarïer kenta. Pa'z ea en toull e houneze eur ganetenn diwar goust egile. Ma'z ea e-biou, eñ eo a ranke rei eur ganetenn.