v.
(1) V. tr. d. Troubler, inquiéter.
●(1499) Ca 202a. Tribulation in tribuillaff est. ●204a. Trubuillaff. g. triboillier.
●(1659) SCger 176a. trubuilla, tr. «affliger.» ●(1732) GReg 17a. Affliger, tr. «trubüilha. pr. et.» ●939. Donner de la tribulation, tr. «Trubuilha. pr. trubuilhet. Van[netois] tribuilheiñ. pr. et.»
●(1924) FHAB Eost 307. Ar vosenn, ar c'hlenved, ar bleizi a drubuilhas epad meur a vloaz c'hoaz ar paourkez bro Gerne. ●(1944) ATST 114. da drubuilhañ repoz ar gristenion.
(2) V. pron. réfl. En em drubuilhañ : se tracasser.
●(1857) HTB 94. n'en em drubulet ket eta ive muioc'h.
●(1902) PIGO I 13. «'Nem drubuilhez ket, eme Yan.» ●(1936) BREI 457/2b. ha n'en em drubuilhit ket gant ken nebeut a dra !