m. (minéralogie)
(1) Tuf.
●(1732) GReg 944b. Tuf, pierre blanche, tendre & grossiere, tr. «Tuff.»
●(1851) QLG 10. An douar priec chomo sec'hoc'h ac essoc'h da laboura é peb mare, pa vez tuf dindan, couzien an dour al é treuzi.
(2) Maen-tuf : tuf.
●(1633) Nom 252a. Tophus, porus : tuffeau : mæn, tuf, tuffao.
●(1732) GReg 722a. Pierre de Tuff, tr. «Mean Tuff. p. mein-tuff.»
●(1861) BSJ 59. Bout e oé inou huéh loair mein tuf.
●(1905) KZVr Eost-Gwengolo. He ziez a zo graet gant mein-duf. (d'après KBSA 73).