v. pron. réfl. En em aeziñ.
(1) S'enrichir.
●(1790) MG 320-321. A oudé pegource é ma dihuènnet hum æzein, a pe eèllér hemb gobér gueu doh en nessan ! ●392. de hum æzein diar goust er-ré-ral. ●(1790) Ismar 249. hum æzein diar é goust.
●(1838) OVD 160. hum æzein én ur ziæzein hun nessan (…) Perac enta é hoantehemb-ni en diæzein eit hum æzein ?
●(1922) EOVD 162. Perak enta é hoantehemb-ni en diézein eit hum ézein ni-memb ?
(2) Se soulager, faire ses besoins.
●(18--) SBI II 206. Mont eure ar vagerès e-mès da em êzin, tr. «La mère-nourrice alla se soulager.»