v. intr.
(1) Douter, hésiter.
●(1847) BDJ 152. Harvari hepken e c’helfac’h ober.
●(1919) DBFVsup 4a. arvarein, tr. «hésiter.» ●(1927) GERI.Ern 26. arvari v. n., tr. «douter, hésiter.»
(2) Arvariñ war : douter de.
●(1847) FVR 63. Ann hini a arvarfe war ar pez a lavar aman ann Aotrou ann Hermit.
(3) Chom da arvariñ : demeurer dans l’indécision.
●(1911 DIHU 68/203. N’hellamb ket chomel de arvarein.
(4) Na arvariñ a ober udb. : ne pas hésiter à faire qqc.
●(1839) BESquil 580. er gonze-zé en touchas hac e changeas é galon ér fæçon ne arvaras quet ur momand a gùittat é vadeu bras ha peb-tra aveit hélie Jesus-Chrouist.
●(1921) GRSA 240. Ne arvar ket a lakat én é ben er chonj de vont d'er havet. ●242. ne arvarin ket a obér èl ma lareet dein. ●290. n'arvaret ket a sentein : dibiet kentoh.