m. –ion (religion) Diacre.
●(1878) EKG II 153. ne ket belek c'hoaz, ne d'eo nemed ar pez a leveront, avieler anez-han. ●(1893) IAI 13. ma rankas an Ebestel sakri seiz avieler evit ho zikour enn ho labourou. ●(1894) BUZmornik 284. ann Urs a avieler.
●(1903) MBJJ 361. Avieler = diacre. ●(1914) KANNgwital 136/389. An Urziou huela a vez galvet an Urziou Sakr. Tri zo anezho : an Abostoler, an Avieler hag ar Velegiach. ●(1915) HBPR 163. Yves Le Gall a lavare ne oa ket belek, n'oa nemet avieler. ●(1927) GERI.Ern 32. avieler m., tr. «diacre, celui qui chante l'évangile.»