n. de l. Bretagne.
●(1775) HEneu 90/17b. de ridec ol bretag[n] ag ur pen den n'aral. ●(c.1795) SD 278. Ni veenn ennta me vo laqueit i scritur moll, disclæracion err Vistr enn Armée Catholic ha Royale a Vretagne groeit enn dæ a hiriue.
●(1792-1815) CHCH 225. Partiet oé un armé vras / Eit lakat Bretagn ér sklavaj. ●(1827-1829) VSA A 74. gand an ol pourf a pinic er provins a vretaing. ●1221. mes ornemand bretang hac an ol gristenes. ●(1839) BESquil 150. Geoffroi, comte a Ruan, é Bretagne. ●232. Padern e oé sàuet a dud inourable a Vretagne. ●(1839) BES IV. a buhé hilleih a Sænt a Vretagne hac a escopti Guénèd. ●(1856) VNA 221. Y a-t-il long-tems que vous êtes en Bretagne, tr. «A uèrço é hoh-hui é Bretagn ?»●(1891) VNB 96. Hàg ean zou quer yein é Paris èl é Bretagn ? 128 é mar a gornad a Vretagn.
●(c.1980) (2005) IFTR 272. Beajet am eus en Bretagne en kêr ha war ar maez.
●(2005) TAGW 89-90. Loch-ar-c'hok hag ar Pikagn, / An daou fallañ toull zo ba'r Bretagn.