devet

adj.

I. Attr./Épith.

(1) Brûlé.

●(1907) BOBL 09 novembre 163/2d. pleuncha buan an ezel devet el leaz dous. ●(1909) FHAB Gouere 203. evit o tigoll (…) eus ho ti devet. ●(1910) MAKE 74. C'houez ar pilhou suilhet hag an tont devet.

(2) sens fig. Berné, dupé, roulé, attrapé, eu.

●(1908) FHAB Mae 151. 'Maomp devet hon daou. ●(1909) NOAR 55. «A ! emezo war eun dro, devet omp ! An elez a zo bet o peuri en hor park !... ●(1958) BRUD 4/62. Ar pôtrig paour zo devet ma ne ran ket-me eun dra bennag d'e zavetei.

II. Adv.

(1) Tomm-devet : très chaud.

●(1896) LZBt Meurzh 32. an heol tomm devet.

(2) Adv. intens. Très.

●(1877) FHB (3^e série) 32/255a. Scrivet fall devet eo, var ar marc'had. ●(1890) MOA 215a. Détestable, tr. «Fall-devet.»