v.
I. V. tr. d.
(1) Brûler.
●(1464) Cms (d’après GMB 441). deauiff. ●(1499) Ca 55b. Deuiff vide in tan.
●(1659) SCger 17b. brusler, tr. «deui.»
●(1878) EKG II 132. devi eur c'houlaouen dirazoc'h.
●(1909) KTLR 222. e lakeaz gori ar fourn ha teuler ar Rouanez ebarz da zevi.
►absol.
●(1872) GAM 51. da freuza, da zevi, da laerez ha da vuntri.
●(1910) MBJL 12. evit laerez, devi ha lac'han.
(2) absol. Être très chaud.
●(1918) LZBt Mae 7. Dewi 're an heol.
(4) sens fig. [au passif] Attrapper, prendre, tromper.
●(1908) KMAF 36. D'ar votadeg diweza, Fistoulik, ez oun bet devet gantan. ●(1958) BRUD 5/67. Devet on ganeoh, ma zud. Eun dro-gamm am-eus c'hoariet, gwir eo. Med ne oa ken nemed eun taôl farserez, c'hwi 'oar. ●(1984) ECDR 119. Gwilhou a veze devet bep tro gant Lan.
II. V. intr.
(1) Être en train de brûler.
●(1909) NOAR 37. n'o doa ken aon nemet e tevje o zi. ●38. va holl feadra o tevi. ●(1909) KTLR 177. An douar ive var behini e valeemp a zeve.
(2) par ext. Causer une douleur qui donne une sensation de brûlure.
●(1915) HBPR 198. eur bern c'huibu hag a beg, hag a zeo.
(3) Brûler (de chaleur).
●(1860) BAL 75. crouma gant ar riou, devi gant an domder.
III. V. pron. réfl. En em zeviñ : se brûler.
●(1909) KTLR 177. aoun e'm boa d'en em zevi.
IV.
(1) Deviñ ar gantol dre an daou benn : voir kantol.
(2) Deviñ e c'hlaou a-raok mont da varichal : voir glaou.
(3) Deviñ gouloù : voir gouloù.