diavizamant

m. Mégarde, indavertance.

●(c.1718) CHal.ms ii. mesgarde, tr. «fari, diauïsemant.»

●(1876) TDE.BF 114b. Diavizamañt, s. m. V[annetais], tr. «Inadvertance.»

●(1904) DBFV 46b. diavizamant, m. pl. eu, tr. «inadvertance, méprise, mégarde.»