f.
(1) Modicité, petitesse, insignifiance.
●(1825) COSp 222. eit ma téi mem brastæt infini de lonquein hou tistérdæt. ●(1838) OVD 130. rac en izeldæt nen dé nitra quin meit en distérdæt, er goanedigueah hag er beuranté. ●(1860) BAL 231. disterdedt ar bed-ma !
(3) Un disterded ouzhpenn : un peu plus.
●(1937) DIHU 312/279. distérded (s. m.) : un peu. Un distérded ohpen éh oè oeit ér mor.