Devri

distronket

distronket

adj.

(1) Blême.

(1859) SAVes 2. lounqerrien distronqet / Ha Mezierezet divezet. ●(1866) FHB 64/94b. Ar paour keas den iaouank a ioa distrounket bras. ●(1868) FHB 186/237a. he zivoc'h a ioa distrounket-oll. ●(1876) TDE.BF 152a. Distroñket, adj., tr. «Décoloré, pâle, exténué comme un homme qui a fait des orgies.» ●(1877) BSA 74. Pa erruas er c'hraou, oa distrounket oll ; a veac'h ma talc'he var he zreid.

(1907) PERS 95. hag a gav an Aot. Person ken distronket, ma kred ez eo klanv. ●(1927) GERI.Ern 113. distronket, adj., tr. «Décoloré, blême, exténué.» ●(1928) BFSA 176. distronket e oa e zivoc'h. ●(1928) LEAN 120. he dremm, drouklivet ha distrounket araok, a zeuas da veza laouen. ●(1945) GPRV 77. skoelfet, melenet ha distroñket e fas.

(2) Qui est revenu d'un évanouissement.

(1933) TREM 95. Pa zavis distronket, tr. «Quand je revins à moi.»

(3) Décomposé, défiguré.

(1659) SCger 37b. defiguré, tr. «distronquet

(1872) ROU 80a. Décomposé, tr. «Distronked

(1925) BUAZmadeg 764. korf distrounket ha spontus eun den maro brudet dre he c'hened en he amzer.

(4) Distronket o ouelañ : qui pleure à chaudes larmes.

(1904) DBFV 61b. distronket é é ouilein, v. a., tr. «il pleure à chaudes larmes.»

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...