adj.
(1) Non estropié.
●(1732) GReg 370a. Qui n'est en rien estropié, tr. «Divahaign.» ●(1744) L'Arm 24b. Je me suis retiré bague-sauve, tr. «Mé méss um deennétt divahin ou diviss ha divahein.»
●(c.1802-1825) APS 77. ur horf libr ha divahaign. ●(1889) ISV 174. en eun taol e teuas da veza sounn, eskuit ha divac'hagn evel biscoas.
●(1907) BSPD I 110. é zorn e za divahin. ●489. é zorn divahign. ●(1907) AVKA 82. darc'heet divagn en ifern. ●(1913) FHAB Mezheven 186. n'edo mui divac'hagn awalc'h e oll vemprou outan. ●(1962) EGRH I 66. divac’hagn a., tr. « bien constitué, non estropié. »
(2) Yac'h ha divac'hagn : sain et sauf.
●(1874) FHB 472/10a. re all hag a zo iac'h ha divac'hagn. ●(1878) EKG II 197. iac'h ha divac'hagn.
●(1900) BUSF 22. iah ha divahin. ●(1924) BILZbubr 40/898. Sellit a drue eus eun den reuzeudik, c'hwi pere a zo yac'h ha divachagn.
(3) Disoc'h divac'hagn : s'en tirer indemne.
●(1906) DIHU 14/242. penaus ma disohet divahein.
(4) En em dennañ divac'hagn : s'en tirer indemne.
●(1908) PIGO II 180. Ar re oa 'n em dennet divahagn eus an tol trap-man, o devoa kerc'het kolo hag a glaske peadra da vont da zikour o c'hensorted manet war an dachen.