adj.
(1) Propre, sans souillure.
●(1912) BUAZpermoal 864. Ar pez a dremen er c'horf, en despet d'an den, ne vir ket outan da vezan divastar.
(2) sens fig. (Langue) parfaite, sans faute.
●(1921) FHAB Du 298. Yez divastar ha giziou fur. ●(1928) BREI 54/1d. eur brezoneg flour ha divastar a c'halleg.