divec'h .1

[di- .2 + bec’h]

Adj.

(1) Exempté.

●(1931) VALL 222a. Dispensé, tr. «divec'h»

(2) Divec'h d'ar c'hof : facile, léger à digérer, digeste.

●(1857) CBF 74. Ne zebrann nemet boed divec'h d'ar c'hof, tr. «Je ne mange que des mets faciles à digérer.»