adj.
I. Attr./Épith.
(1) Éveillé.
●(1869) FHB 208/411b. he lagad divorfil
●(1911) BUAZperrot 102. Gwell eo, a lavare, beza divorfil, da gana eur psalm hebken, eget n'eo drailha kant, gant eur spered morgousket.
(2) sens fig. Qui a l'esprit éveillé.
●(1907) KANngalon Meurzh 343. kristenien yaouank, divorfil a spered. ●(1909) FHAB C'hwevrer 47. Varlerc'h ar re-ma e savas eun edad pôtred yaouank divorfil. ●(1909) FHAB Ebrel 111. ha merc'hed divorfil c'hoaz, m'hen asur deoc'h. ●(1923) FHAB C'hwevrer 51. eur vaouez divorfil a ra al labour-se e berr amzer. ●(1925) FHAB Mae 187. bugale divorfil. ●(1929) FHAB C'hwevrer 61. Ar paotrig, hanvet Bilz, a oa divorfil ha speredok. ●(1938) SAV 11/19. ma oa divorfil e spered, e gorf en devoa doare da veza aet koz ha kabac'h en eun taol.
(3) par ext. =
●(1874) FHB 497/211b. sant Alar gant he varc'h divorfil.
II. Adv. (Dormir) sans se réveiller.
●(1870) MBR 94. Iann a zebr neuze he goan, a ev eur banne hag a gousk divorfil, tr. «Jean mange alors son souper, boit un coup et dort sans se reveiller.» ●(1876) TDE.BF 157b. Kousket divorfil, v. n., tr. «dormir tout d'un somme.»