v. tr. d. Soulager, sortir (qqn) d'un ennui, d'un embarras.
●(1931) VALL 247b. divouc’hañ, tr. «sortir, tirer d’embarras.» ●(1952) LLMM 32-33/80. N’anavezan war an douar, giz all ebet d’am divoc’hañ. ●(1955) VBRU 190. divouc’hañ : divec’hiañ unan bennak. ●(1955) VBRU 17. A zo gwir, rak ur wech sac’het va c’harr da vat ha kaer er grenegell ken ne ouien ken pe haik ! pe wichedrou ! krial war va c’hezeg, e voen divouc’het en un taol, ha gant piv ?... gant un darbarer-mason.