Devri

divourrañ / divourriñ

divourrañ / divourriñ

v. intr. Ne pas être content, se déplaire.

(1932) BRTG 100. Guerso n'ou des ket um huélet ha ne zivourant ket a um gavet. ●(1934) MAAZ 128. ne vo ket a léh d'é verh de zivourein. ●(1939) RIBA 29. Ha chetu hi é tivourein muioh mui. ●(1942) VALLsup 50b. Il me déplait de voir…, tr. «divourra a ran o welet (ou pa welan)… d'après V[annetais].» ●(1942) DHKN 60. Elsé éh oè deit Vonick de zivourein a gompagnoneh hé zud.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...