Devri

divouzhat / divouzhañ / divouzhiñ

divouzhat / divouzhañ / divouzhiñ

v.

I. V. intr.

(1) Cesser de bouder.

(1870) FHB 280/151a. Anaout a reaz he fazi, hag e tivouzas. ●(1876) TDE.BF 158a. Divouzat, v. n. C[ornouaille], tr. «Ne bouder plus.»

(1927) GERI.Ern 99. divouzat, tr. «[cesser] de bouder.» ●(1955) STBJ 107. dorn didruez ma zad a reas d'ar marc'h divouza. ●(1962) EGRH I 68. divouzhat v., tr. « cesser de bouder. »

(2) Loc. verb. Mouzhañ-divouzhañ, mouzhañ ha divouzhañ : passer son temps à bouder.

(1977) PBDZ 782. (Douarnenez) mouzhañ-divouzhañ, tr. «passer son temps en bouderies, être toujours en train de bouder.» ●785. n'eo ket aet skuizh honnezh c'hoazh o vouzhañ hag o tivouzhañ, tr. «elle ne s'est pas encore fatiguée de se mettre à bouder pour ensuite cesser de bouder ?»

II. V. tr. d.

(1) Faire cesser (qqn) de bouder.

(1866) BOM 54. D'hen divouza, kournomp a nerz kaloun !

(1934) CDFi 14 avril. kaozeal brao outi, evit he divouza. ●(1939) RIBA 108. Damb d'en divohein ! ●(1962) EGRH I 68. divouzhat v., tr. « défâcher. »

(2) Divouzhañ he ourmelenn : faire l’amour.

(17--) FGab 110. caout perc'hen / dâ divouza hé ormelen.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...