diwern

adj. Sans mât.

●(1732) GReg 263b. Demate, sans mâts, tr. «Divern.»

●(1876) TDE.BF 159b. Diwern, adj., tr. «Démâté, sans mât.»

●(1904) DBFV 54b. dihuern, adj., tr. «démâté, sans mât.» ●(1934) BRUS 113. Démâté, tr. «diuern.»