diwezhiñ

v. intr. Finir, se terminer, prendre fin, expirer.

●(1905) RNDL 100. Aman é tevéa diougañn an diougañner, tr. «Ici finit la vision du prophète.» ●(1912) RNDL 40. Pegours, o Tad, é tevéo me ferhinded ? tr. «Quand, ô Père, finira mon pélerinage ?»