adj.
(1) Qui ne présente pas de danger.
●(1732) GReg 713a. Sans peril, tr. «disanger.» ●(1741) RO 2431. en ent didangeur euit monet d'ar foar. ●(17--) CBet 1966. En eur plas didanjer, tr. «dans un endroit à l'abri du danjer.»
●(1854) MMM 111. Arabat eo credi e ve dizanjer ar seurt affectionou-se.
(2) À l'abri du danger, hors de danger.
●(1871) FHB 312/410b. ne gave leac'h ebet evit lacat he vuez dizanjer.
●(1900) MSJO 74. o lakaat anezhan plom en he za ha dizanjer. ●164. Gouscoude n'oa ket dizanjer c'hoas. ●(1904) BOBL 24 décembre 14/3a. Fransoaik Jacq (…) a zo dizanjer brema. ●(1907) KANngalon Gouere 450. an noz 'zo tenval, ne vec'h ket dizanjer.
(3) = diriskl.
●(1978) BZNZ 13. (Lilia-Plougernev) skudellou tol. Ar re-se oa dizañjer da derriñ neuze.
(4) [à l'impers.] Dizañjer eo : il est sans danger de.
●(1900) MSJO 169. dizanjer eo deoc'h breman mont di. ●183. Dizanjer oa da Jesus en em ziskues e Jerusalem.