adj.
(1) Qui n'a pas reçu d'instruction.
●(1866) FHB 60/58a. chom dizesc. ●(1889) SFA 84. n'oant, ervez ar bed, nemet tud dister, dizesk ha berr a spered. ●(1889) ISV 470. al loened iaouang er c'hoad-ze a ioa dizesk.
●(1907) BOBL 01 juin 140/1b. eun den dizisk ha gouër. ●(1907) PERS 181. an den diskiant ha dizesk. ●(1911) BUAZperrot 296. eun dizesk ha gouez a zen. ●(1929) LAPK 55. Doktor e vijen kavet marteze gand eun den dizesk ha diskol.
►[empl. comme subst.]
●(1886) SAQ I 13. kos ha iaouank, desket ha dizesk, paour ha pinvidik e tiskouezont kement a fizians er Verc'hez.
(2) Dizesk war : ignorant au sujet de.
●(1911) BUAZperrot 566. kelenn an dud dizesk var o relijion. ●569. M'o c'have dizesk var ar c'hatekiz pe var o fedennou.