v.
(1) V. tr. d. Faire perdre la foi à qqn, à un pays.
●(1929) FHAB Genver 3. Divrezoneget eo bet ar vugale gand ar gerent hag ar vugale, d'o zro, o deus dizoueet o c'herent. ●(1930) FHAB Du 404. o klask dizouea ha divrezonega ar vro.
►[empl. comme subst.]
●(1929) FHAB Genver é. lorgnez an dizouea ha lorgnez an divrezonega. ●(1941) FHAB Du/Kerzu 94. taolit evez ouz lorgnez an dizouea.
(2) V. pron. réfl. En em zizoueañ : cesser d'être pieu, perdre la foi.
●(1929) FHAB Genver 2. Ya ! Breiz, bro ar zent, a zo oc'h en em zizouea a-nebeudou.