adj.
(1) Compétent.
●(1825) COSp 28. bent-i criue ha duah mat, pé goan hac hemp experiance, ne vern quet.
●(1943) DIHU 379/195. Biskoah ur vatéh ken duah, ur jao labour ar er pamdé.
(2) Bout doazh ouzh udb. : être rompu, aguerri à.
●(1744) L'Arm 12a. Amazone, tr. «Meairh duah doh er breséle.» ●341b. Rompu, qui a l'usage & la facilité, tr. «Duah.» ●436b. Emmariné, tr. «Duah doh er morr.» ●(1790) MG 395. Ur heminér (...) e oai quen duah doh er bigottèt. ●(1792) HS 105. n'enn dé quet düah ur bugul doh enn treu-zé. ●315. duah doh-oh.
●(1831) RDU 126. un nombr bras a dut e chonge bout dueah doh en oræson. ●(1849) LLB 1187-1188. loened (…) / Duehoh doh er bouitaj hag en er ag er vro. ●(1855) BDE 127. bout duéah doh en oræson. ●(1863) MBF 89. er varteloded é zou dueh doh er vêcher, tr. «les matelots sont habitués au métier.»
●(1905) IMJK 256. en treu ma on dueh dohté.
(3) Bout doazh d'ober udb. : avoir l'habitude de faire qqc.
●(1906) HIVL 53. duah de lén én don ar ger galon. ●(1922) EOVD 273. er ré e zou duah de gondui en ineañneu. ●(1927) BBMT 7. A dural é oé hoah duéh de laret bamdé chapelet er Spered-Santél. ●(1954) BGUE 32/4. peh ken duah e oé hor michérourion koh de lakat o arz de servij o Fé.
(4) Bout doazh e : exceller en.
●(1895) FOV 238. E zou duah ér vechir de vagein er ronsèd.
(5) Doazh da : habitué à.
●(1897) EST 74. Un dén duèh d'é labour, tr. «Un homme habitué à ce travail.»
●(1925) SFKH 14. Er boh-sé ne oé ket duah de vout staget.