adj. Terrestre.
●(1914) RNDL 51. Me eurvad douarel oeit de goll, tr. «Mon bonheur terrestre perdu.» ●(1923) SKET I 100. ne anavez Kreisteiziz eus ar garantez nemed ar perziou izel, douarel, loenel. ●(1941) FHAB Meurzh/Ebrel 32. ar c'hoantou douarel a chome c'hoaz en e galon. ●(1942) HERV 137. ar vuhez douarel.