m.
(1) Trop-plein d'eau.
●(1633) Nom 218b. Aqua caduca : eauë coulante des conduits : dour á ret ves an conduittou, dour coll pehiny á ya & ruïn.
●(1847) MDM 293. An dour-koll-se, o vont da en em skigna var ar prajeier.
●(1962) GERV 3. Eur stoc'h mein ha mouded, a-dreuz ar waz, (...) hag eur riboulig, er stoc'h a laoske an dour-koll da redek.
(2) Débordement, inondation.
●(1876) TDE.BF 169a. Dour-koll, s. m., tr. «Inondation.»
●(1907) FHAB Here 240. an danjer a zo o pilat ar gwez hag ar c'hoajou a rea d'or meneziou eur gurunen kaër meurbet hag a vire ar vro a bez, en eun doare dispar, eus an dour koll.
(3) Endroit profond d'un cours d'eau, où on n'a pas pied.
●(1909) KTLR 184. Hag hen rei eun taol krenn var dailler he varc'h hag er poulzaz en dour koll. Ar pillaouer hag al loan a neuiaz eur pennadik.