v.
I. V. intr. (en plt de qqn)
(1) Drougiñ gant ub. : s'encolérer.
●(1910) ISBR 205. Goahoh pé goah é trougas get Jili a p'hanaùas doéré laeronsi roué er Fransizion ha ean de glah trouz arré doh Franéz aveit bout digollet a laeronsi Charl VII. ●ibid. Drougein e hras get Franséz é houiét en doéré. ●275. Kentéh ma oé deit dehé hanaùet e oé diskaret er feureu saùet étré Breih ha Frans, é trougas ru geté.
(2) Drougiñ gant ub. ouzh ub. : se mettre en colère contre qqn.
●(1910) ISBR 220. Drougein e hras get Loeiz dohton.
II. V. tr. i.
(1) Drougiñ enep ub. : s'emporter, s'irriter contre qqn.
●(1921) GRSA 189. Ha ne zrouget ket énep dehè.
(2) Drougiñ ouzh ub. : s'emporter, s'irriter contre qqn.
●(1921) GRSA 387. Ne zrouget ket dohein, Eutru Roué, aveit bout kannet ken tér dohoh. (…) Er roué e respont dehon ne zrougo ket dohton.
(3) Drougiñ ouzh udb. : s'irriter de qqc.
●(1939) KOLM 5. Unañnigeu ag er skolaerion aral e zrougè doh en doéré.
(4) Drougiñ da ub. : causer du mal à qqn.
●(1921) GRSA 384. gellout e hran obér ahanoh er péh e garan, hep drougein d'hou puhé.
III. V. pron. réfl.
(1) En em zrougiñ : se mettre en colère, s'encolérer, s'irriter.
●(1838) OVD 99. ne vehèn quet bet hum zrouguet. ●(1861) BELeu 54. Unan a nehai hum zrouguas tostig. ●(1861) BSJ 88. er presidant ag er synagogue en doé hum zrouguet é huélèt Jesus é hobér ur miracl d'er sadorn. ●134. En abitantèd a Gapharnaüm hum zrougué é cleuèt conz ag er sacremant ag Autér. ●286. Er ré e zou mad ha dibéh hum zroug é cleuèt quement-cé, er ré cablus e fâche.
●(1913) AVIE 108. raktal en um zrougant hag e pellant.
(2) En em zrougiñ ag udb. : s'irriter de qqc.
●(1861) BSJ 83. Er pharisiénèd hag er scribèd, carguet a hloér guet ou abiltèd, hum zrougué ag er gonz-cé.