Devri

durc'haat / durc'hiñ

durc'haat / durc'hiñ

v.

I. V. intr.

(1) Durc'haat da (+ subst.) : se tourner vers.

(1926) DIHU 177/44. Penaos ? é aters en-ol é turhein dehon. ●(1934) MAAZ 123. Hag er Gerbeboéren, adâl d'en or-dâl e zurha da vlein en iliz. ●(1939) DIHU 331/202. Hag éh oent guélet (...) é turhein d'er Hreisté. ●(1941) DIHU 361/290. er Person en ur zurhein dehi. ●(1942) DHKN 18. Durhein e hras dehon en ur huitellat, saùet hé fen geti, prest de fardein arnehon.

(2) Durc'haat ouzh (+ subst.) : se tourner vers.

(1912) DIHU 84/89. durheit doh er planken.

(3) Durc'haat trema ub. : se tourner vers qqn.

(1942) DIHU 377/165. béh en des é turhein tremazomb.

(4) [à l'impérat.] Durc'hait ! : tournez-vous !

(1907) VBFV.bf 19b. durheit, impérat., tr. «tournez-vous.»

II. V. tr. d.

A.

(1) Durc'haat da : diriger vers (un lieu).

(1921) GRSA 202. Durhein e hra é jao d'er hastel. ●(1932) BRTG 140-141. durhein é vuoh d'er parkeu ha d'en ivarheu. ●141. met ne zisoh ket a zurhein en ahurtet buoh a gemér en hent pras e dréz er voh tré ha tré. ●(1957) DSGL 240. Durheit me selleu d'en né.

(2) (?) Faire se tourner, se détourner, revenir sur ses pas (?).

(1829) CNG 140. Pe yehait de oarn el lonnet, / Queméret ur ùialen ret ; / Hac a pe vou ret ou dirroein, / Dirroeit-int guet hou cùialen.

(1905) DIHU 2/34. Monet arlerh er bugul, ne oé ket moiand : «Durhamb ataù er seud, eme er person.» ●(1914) MABR 37-38. A ! é han d'ou durhein [er seut]. ●(1919) DBFVsup 17b. dirroein, tr. «détourner. V. durhein.» ●20b. durhein, v. a. et n., tr. «détourner de, tourner vers.»

B. sens fig.

(1) Tourner qqn vers qqc., un but.

(1933) DIHU 270/354. durhein mem bugalé d'er brehoneg.

(2) Retourner.

(1831) RDU 225. a pe larai ur gonz bernac hemb er pouisein mat, en troér hac en durér a guement tu e oai hac é cavér attàu un drouc benac abarth.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...