adj.
I. Adj.
(1) Malin.
●(1896) LZBt Meurzh 32. Ze na oa ket faro m'oarvad : tremen an de dindan an heol tomm devet ha kat riou en noz.
(2) Fier.
●(1902) PIGO I 100. Na oa ket ken faro-se, me 'lar d'ac'h.
(3) Beau.
●(1876) TDE.BF 442b. kaout eur marc'h faro d'am dougen. ●(1890) MOA 139b. Un beau cheval, tr. «eur marc'h faro.»
(4) (Vêtements) beaux.
●(1992) MDKA 62. an dillad labour eo an dillad faroañ.
(5) En em lakaat faro : se faire beau.
●(1992) MDKA 62. Eh an da lare dezi hastañ buan tennañ he dillad labour ha 'n em lakaad faro.
(6) Obzer e baotr faro : faire le fanfaron.
●(1957) BRUD 2/44. Koulskoude, dre ma tostae ouz al leh m’e-nevoa gwelet an hoh-gouez, n’en em gave ket re hag e teue keuz deañ da veza grêt e bôtr faro.
II. [empl. comme subst.] Bezañ en e faro : être dans ses plus beaux vêtements.
●(1876) TDE.BF 202a. Beza en he faro, se dit d’une personne endimanchée.
►[au superl.] En e faroañ.
●(1890) MOA 126a. Endimanché, tr. «gwisket enn he faroa.»
●(1925) FHAB Kerzu 472. ar varc’heien, en o faroa, o tiambroug an dukez Anna.